Ks. Sławomir Machowski

Rozpoczęliśmy Wielki Post. Wyruszyliśmy w trudną drogę pokuty i refleksji nad naszym życiem. Kolejne etapy tej wędrówki wyznacza liturgia. Warto w tym czasie znaleźć więcej czasu na modlitwę i rozmyślanie nad bogactwem Słowa, którym karmi nas Kościół. Na początku musimy stanąć w pokorze i po raz kolejny uznać, że jesteśmy grzeszni, ulegamy pokusom. To konsekwencja grzechu pierworodnego. Przez jednego człowieka grzech wszedł do świata, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli –…

Z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz (Rdz 2, 17). Prosty komunikat: grzech – nieposłuszeństwo wobec Stwórcy sprowadza śmierć.  

Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi (Mk 7, 6-7). To dla wszystkich „postępowców”, którzy usiłują w swym życiu łączyć wiarę z ideologią przeciwną Prawu Bożemu. Ale również dla tych, którzy chcą sprowadzić wiarę jedynie do zbioru religijnych tradycji i zwyczajów. Te pokusy grożą nam wszystkim. A zatem, gdzie jest moje serce?  

Wy jesteście światłem świata. Wiemy, jak ważne dla naszego życia jest światło. Bez światła słonecznego nie byłoby życia na ziemi. Kilka dni temu, w Święto Ofiarowania Pańskiego, starzec Symeon ukazał nam Chrystusa jako światło na oświecenie pogan. Jak jednak my sami możemy stać się światłem? Odpowiedzi dostarcza uważna lektura dzisiejszych czytań liturgicznych. Prorok Izajasz poucza nas: Jeśli u siebie usuniesz jarzmo, przestaniesz grozić palcem i mówić przewrotnie, jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu i nakarmisz duszę przygnębioną, wówczas twe światło zabłyśnie w…

Wszyscy chcemy być szczęśliwi. Szczęście to jeden z najważniejszych tematów, jakimi zajmuje się człowiek od zarania dziejów. Czym jest szczęście? Różnie na to pytanie odpowiadano. Z pewnością istotną częścią tego pojęcia jest poczucie spełnienia. Mówi się czasem: to jest człowiek spełniony. Można doświadczać spełnienia, w większym czy mniejszym stopniu, już tu na ziemi. Wiara mówi nam jednak, że ten stan osiągnie swój szczyt w niebie, gdzie spotkamy twarzą w twarz Chrystusa. To On jest prawdziwym źródłem szczęścia. Jego błogosławieństwa to…

Kończąc liturgiczny okres Bożego Narodzenia przeżywamy Święto Chrztu Pańskiego. Co łączy te dwa wydarzenia oddalone od siebie w czasie o 30 lat? Sobór Watykański II uczy, że Syn Boży, przez wcielenie swoje zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem (KdK 22). Bóg stał się człowiekiem, jednym z nas. Kolejnym etapem tego zjednoczenia Boga z człowiekiem był moment, w którym Jezus, Wcielony Syn Boży, przyjął chrzest nawrócenia z rąk Jana Chrzciciela. Sam będąc bez grzechu, wziął na siebie nasze grzechy, by na Golgocie…

Adwent to czas radosnego oczekiwania na przyjście Pana, ale także czas trudnych decyzji. To my mamy usunąć ze swego życia wszystkie przeszkody, które nie pozwalają Chrystusowi przybyć do naszych serc. To bardzo męski czas. Przed takimi trudnymi wyborami stanęli bohaterowie dzisiejszej liturgii, Achaz i św. Józef. Achaz nie poradził sobie z tym wyzwaniem. Nie posłuchał proroka Izajasza, który zachęcał by zwrócić się do Boga z prośbą o pomoc. Odpowiedział pysznie: Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę. Dlatego…

Adwent liturgiczny jest obrazem naszego życia, które jest zanurzone w historii zbawienia, jest jej częścią. Całe nasze życie jest oczekiwaniem na przyjście Pana, jest nieustannym poszukiwaniem Boga, a jednocześnie jest też wychodzeniem naprzeciw Temu, który nadchodzi i jest już blisko, tuż obok. Życie ma swoje wzloty i upadki. Jest czas radości i nadziei, w świetle której doświadczamy Chrystusa obecnego w naszym życiu, wysłuchującego naszych modlitw z całą mocą Swej miłości. Ale są też chwile trudne, bolesne, pełne niepokoju i wątpliwości.…

Dobrze nam słuchać zapowiedzi proroka Izajasza o Mesjaszu z rodu Dawida, który rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok. Jakże pobudza wyobraźnię obraz czasów ostatecznych, kiedy: wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą społem i mały chłopiec będzie je poganiał. […] Niemowlę igrać będzie na norze kobry, dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani zgubnie działać […]. W tych słowach jest jednak coś, co budzi…