Historia Izraelitów wędrujących przez pustynię jest obrazem naszej wędrówki przez życie. Kiedy pojawiły się węże dziesiątkujące lud swymi ukąszeniami, Żydzi zrozumieli, że jest to konsekwencja ich grzechu. Wyznali to zwracając się do Mojżesza: Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie. I wtedy Pan Bóg wysłuchawszy wstawienniczej modlitwy Mojżesza polecił mu przygotować węża miedzianego i umieścić go na wysokim palu, by każdy ukąszony mógł na niego spojrzeć. Ten wąż wznoszący się ponad pustynią stał się dla Izraelitów znakiem życiodajnej łaski Boga.
Dziś również grzech zabija. Często zabija ciało, ale przede wszystkim grozi utratą życia wiecznego. Historia ludzkości jest historią zmagania człowieka z grzechem. W tym zmaganiu nie jesteśmy sami, jest z nami Bóg, który Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.
Chrystus na Krzyżu już pokonał szatana i odkupił nasze grzechy. Jeśli z pokorą uznamy swój grzech i przyjdziemy z nim pod Krzyż, zostaniemy uwolnieni. Każda spowiedź jest powrotem pod Krzyż, z którego wypływa zdrój Życia.
O Crux, ave spes unica! Witaj, Krzyżu, jedyna nadziejo!