W liturgicznym okresie adwentu wspominamy oczekiwanie Narodu Wybranego na przyjście Mesjasza. Słuchamy słów kolejnych proroctw mesjańskich, a w tych ostatnich dniach słuchamy opisu wydarzeń bezpośrednio poprzedzających narodziny Zbawiciela. W ten sposób możemy na nowo przeżywać emocje pokoleń, które wyczekiwały Odkupienia. Nadzieję tych, którzy słuchali zapowiedzi prorockich i rosnącą radość tych, którzy stali się świadkami wypełnienia obietnic zbawczych, przede wszystkim Maryi, która wypowiedziawszy swoje fiat stała się Matką Zbawiciela.
Adwentowe Słowo Boże ukazuje też różnorodność postaw człowieka wobec Boga. Od nieposłuszeństwa pierwszych rodziców, przez obojętność i egoizm króla Achaza ukryte za pięknymi słowami: Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę, aż do ufnej wiary Maryi i cichej wiary Józefa. Słyszymy, że Józef był człowiekiem delikatnym, wrażliwym, nie chciał narazić Maryi na zniesławienie. Ale był także człowiekiem wiary, posłusznym Bogu, dlatego pouczony we śnie przez anioła, przyjmuje do siebie Maryję i jej poczęte dziecko, przyjmuje Jezusa jako swojego Syna.
Adwent daje nam wspaniałą szansę przeżycia wiary jako oczekiwania na przychodzącego Pana, pozwala na nowo rozbudzić w sobie głód Boga. Obyśmy odczuli w sobie tę tęsknotę, którą może zaspokoić tylko ON!