Odłóż, Jeruzalem, szatę smutku i utrapienia swego, a przywdziej wspaniałe szaty chwały, dane ci na zawsze przez Pana.
W II Niedzielę Adwentu jesteśmy wezwani, by w oczekiwaniu na przychodzącego Pana okryć się szatą chwały. Taki jest sens nawrócenia, do którego wzywają adwentowi prorocy. Odrzucić grzech, a przyodziać się szatą Bożej łaski, której On hojnie udziela w sakramentach świętych. To właśnie Bożą łaskę zapowiada prorok Baruch mówiąc o szacie chwały. Nawrócenie jest zawsze owocem współpracy z Bożą łaską.
W nawróceniu chodzi o to, by przemienić życie w pieśń chwały, w czysty dar dla Tego, który nadchodzi. Podejmując ten trud, stajemy się świadkami nadziei, która zawieść nie może.
Ten najgłębszy wymiar nawrócenia pięknie formułuje św. Paweł: by miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu dla oceny tego, co lepsze, abyście byli czyści i bez zarzutu na dzień Chrystusa, napełnieni plonem sprawiedliwości, który przynosimy przez Jezusa Chrystusa, na chwałę i cześć Boga.