Przyszliśmy dziś do świątyni, by poświęcić pokarmy na stół wielkanocny. Uczyniliśmy to z myślą o tym, co ma się wydarzyć nazajutrz. Chociaż wciąż widzimy Chrystusa leżącego w grobie, wiemy, że On zmartwychwstanie!

Ta nadzieja gromadzi nas dzisiejszej nocy na Liturgii Wigilii Paschalnej. Już teraz usłyszymy radosne orędzie, że On żyje! Na nowo zabrzmi „Alleluja!”.

Wielka Sobota to czas nadziei. Bo grób nie jest końcem, lecz zapowiedzią zwycięstwa nad śmiercią.

Zawsze, kiedy przyjdzie nam stać nad grobem kogoś bliskiego, miejmy nadzieję! Pamiętajmy, że po grobowej ciszy Wielkiej Soboty nastanie poranek Zmartwychwstania!