Wielbi dusza moja Pana
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim. […]
Bo wielkie rzeczy uczynił mi wszechmocny.
Święte jest Imię Jego.
Słuchamy dziś pieśni wdzięczności wyśpiewanej przez Maryję w domu jej krewnej Elżbiety. Jest to jednocześnie Jej wyznanie wiary. Ona wierzy mocno w to, że Bóg dokonuje w jej życiu wielkich rzeczy, choć wielu z nich wciąż nie rozumie. Ufa jednak bezgranicznie Temu, który uczynił ją Matką Swojego Syna.
Tę wiarę, w prorockim natchnieniu, wychwala Elżbieta: Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana.
Owocem tej wiary, dzięki której Maryja stała się Służebnicą Pańską, jest jej wyniesienie, z ciałem i duszą, do niebieskiej chwały. Ona, jako pierwsza z ludzi, ma udział w tajemnicy zmartwychwstania.
Maryja jest naszą Przewodniczką w drodze do nieba. Uczy nas ufnego zawierzenia Bogu, zdania się na Jego miłość tak, by w naszym życiu realizował się Jego zbawczy plan. Pokazuje nam, że odważnie oddając nasze życie Bogu niczego nie tracimy, zostajemy natomiast nieskończenie hojnie obdarowani Jego miłością.
Wiara jest jedyną drogą do nieba.