Z wszelkich narodów przyprowadzą jako dar dla Pana wszystkich waszych braci […] – mówi Pan – podobnie jak Izraelici przynoszą ofiarę pokarmową w czystych naczyniach do świątyni Pana.
Dzisiejsza liturgia przypomina ważną prawdę o powszechności zbawienia. Wszyscy możemy być zbawieni, niezależnie od przynależności narodowej. Kościół, wspólnota zbawienia, jest dla wszystkich, którzy wierzą, że Jezus Chrystus jest jedynym Zbawicielem świata.
Z wiary rodzą się konkretne zobowiązania. Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają – wzywa Chrystus. Jak Stare Prawo nakazywało składać Bogu w ofierze to, co najlepsze, nieskalane, czyste, tak my mamy składać Bogu czyste serce, oczyszczone przez pokutę.
Droga wiary jest wymagająca, ale piękna. Kiedy pozwolimy Bogu, by nas poprowadził, doświadczymy, jak On wydoskonala i oczyszcza naszą miłość, zbliża nas do Siebie poprzez stawianie wymagań.
Synu mój, nie lekceważ karcenia Pana, nie upadaj na duchu, gdy On cię doświadcza.
Bo kogo miłuje Pan, tego karci, chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje.